domingo, 21 de septiembre de 2008

un ano!!!!!

Hace desde que sali de la tierra que me vio nacer y crecer, me imagino que esto ya si que nadie lo leera y quizas por eso me estoy animando a escribir de nuevo. Entre el morbo y lo absurdo de escribir en un lugar publico pero que ya nadie lo mira, al igual que la vida que llevan miles de ciudadanos, un numero no mas en la aborigen en la que hemos convertido el vivir entre todos.

Si algo es dificil es asumir los miedos que nos inundan, aceptemoslos, convivamos con ellos y hagamoslos nuestros porque asi , quizas, nos puedan incluso ayudar a superar las barreras que nos autoimponemos para no realizar los suenos que desde hace mucho nos invaden nuestras noches, aquellos suenos que hacen que sonriamos, algo olvidado hoy por todos nosotros, os habeis parado en un banco de la calle mas concurrida de vuestra ciudad?? y os habeis fijado cuantas de las personas que pasan por delante de ese banco sonrien?? y cuantas os miran?? y os miran sonriendo??...teneis tiempo, esa no es la escusa asi que si quereis, hacerlo y luego me lo contais.

Tailandia ya dio de si, me quedan unas cuantas jornadas para emprender de nuevo hacia destino no conocido. Que mas da lo que fue o como fue, verdad? si no nos afectan las increibles noticias que vemos a diario que mas dan los pensamientos de alguien como yo, que harto de muchas cosas intenta hacer su camino sin pensar tanto en el futuro y vivir algo mas el presente.

Africa resuena cada dia mas en mis adentros......porque no!!!!!

Besos y abrazos para todos/as

1 comentario:

Igortxo dijo...

Aupa mutiko!!!

Ba akaso ez dezu espero, baina bada munduan behintzat pertsona bat zure garapena jarraitzen duena! ta ondotik pasatzerakoan, dudarik ez izan irrifarre haundi bat izango dudala zuretzako.
Suenan en tu cabeza los tambores africanos, why? Aun sabiendo que no es así te cuento: Has empezado a leer las doctrinas de Marcus Garvey y te has pasado al rastafarismo. Destino: Etiopia.

Jasozazu besarkada handi bat lagun!!